Het verhaal van de caleidoscopen

Jarenlang ben ik werkzaam geweest met het maken van vooral pastelkrijtwerken. Ik verfijnde mijn technieken steeds meer en leerde gevoelens en gevoelsassociaties in kleuren en vormen om te zetten. En de transformerende werking ervan.

Toen op een dag stond ik voor het eerst op een graancirkel vlakbij mij in de buurt in Wijchen samen met een vriendin. Dat is echt een aha-ervaring geweest. De golven stroomden door me heen en ik kreeg antwoorden op allerlei vragen. De deva`s van het graan `spraken` tot me. Het was de bedoeling dat ik een van de mensen zou worden die de energie van de graancirkels naar buiten zouden gaan brengen via mijn werk. Het voelde als een inwijding.

Eerst voelde ik veel weerstand en angst om dit te gaan doen. Het idee om zo`n precies werk te gaan doen leek me echt monnikenwerk. En dat was het ook. Maar ik begon uiteindelijk gewoon. En zo ontstonden de eerst caleidoscopen: Net zoals je als kind steeds door te schudden met je caleidoscoop steeds weer een ander patroon kreeg, ontstaat er steeds weer een ander caleidoscoop-werk. Ze staan allemaal voor alles-is-een. En met onophoudelijk  begeesterd enthousiasme maakte ik het een na het andere nieuwe werk.

Jaren verder ontdekte ik toen ik een boek over graancirkels bestudeerde, dat ze volgens een bepaalde esoterische techniek zijn gemaakt. Tot mijn grote verwondering was dat precies de manier waarop ik ze altijd maakte! En ontdekte ik de overeenkomst met de waterkristallen en het verband met de alchemie.

Door dit alles hebben ze een helende werking.

Later zijn er uit de caleidoscopen de camaresques ontwikkeld.